A)Osmanlı hükümdarı padişah Yavuz Selim, Kürdleri sevmezdi.Onlara vahşi, canavar der ve beddua ederdi. Ancak Kürd'süz de hiçbir iş yapamaz ve başarı sağlayamazdı. Savaşlara, fetihlere Kürd savaşçılarını ,süvarilerini götürürdü. Çaldıran seferine çıkarken yine en çok Kürd süvarilerini yanına aldı. Bir Kürd süvari atıyla dörtnala geçerken atının ayağından sıçrayan çamur Yavuz Selim'in kaftanına bulaşınca Yavuz Selim öfke ve hiddetle Kürd süvariye bağırır ,aşağılayıcı sözler söyler. Bunun üzerine Kürd süvari şu cevabı verir:" Afuv eyle keremkani safi değiliz, bürdüz .Zira denilmiştir adem değiliz, Kürd'üz" 

 Not: 1- Keremkani :Lütuf ve bağışlaması, Kani gibi sürekli ve tükenmez olan demektir.

Not: 2 -Bürd, canavar demektir. 

B) Kanuni Sultan Süleyman Viyana seferinden döndüğünde annesi sorar:

" Oğlum bu kadar yerleri fethediyorsunuz seferden dönünce düşmanlar tekrar o yerleri geri almaz mı ?"

 Kanuni Sultan Süleyman annesine "Merak etme anneciğim ben o sınır boylarına Kürdleri yerleştiriyorum. Toprağı işlemek,bağ bahçe yapıp geçimlerini sağlamak için orada kalıyorlar. Kendi bağ bahçelerini korurken, bizim sınırlarımız da korumuş oluyorlar." 

Kürdleri sevmeyen bu padişahlar, Kürdleri kullanmayı ,onlardan yararlanmayı çok severlerdi. Gelinen bugünkü noktada bu anlayış ve zihniyet ne kadar değişmiş acaba?