Bir kere açıklayacağım ve bir daha açıklamayacağım. Öncelikle bu konuda ne utanıyorum ne de üzülüyorum, sadece herkesin merakını gidermek istiyorum. Annemle ve babamla yaş farkımın dikkat çektiğini biliyorum ve sürekli yorumlarda “Annen seni ne zaman doğurdu?” gibi soruları alıyorum.

Evet, annem beni doğurmadı. Ben evlatlık olduğum gerçeğiyle yıllar önce yüzleştim. Keşke bu gerçeği onlardan öğrenmiş olsaydım ama bir kuzenimden öğrendim. O zamanlar biraz üzüldüm belki ama zamanla şunu fark ettim: Onların öz çocuğu olsaydım, bundan daha fazlası olamazdı .

Beni bir kere bile incitmediler, hor görmediler. Babamın anneme, annemin babama karşı bir sevgisizliğini ya da saygısızlığını hiç görmedim. Ailemde hep sevgi, saygı ve güven vardı.

Bugün çok net bir şekilde şunu söyleyebilirim: Hayatımın en büyük şansı, onların çocuğu olmaktır.